Το Χαρτί, για να είμαι εν συντομία τεχνικός, είναι μια υδάτινη κατάθεση οποιασδήποτε φυτικής ίνας σε μορφή φύλλων. Το όνομα του, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν, προέρχεται από το λατινικό πάπυρο,ο οποίος στα χέρια των πρώτων Αιγυπτίων (οι πρώτοι γνωστοί χρήστες του) περιείχε pith κάτι σαν χλόη, όπου αφού την έκοβαν σε φέτες την χτυπούσαν ή την πίεζαν σε φύλλα.

Δείγματα με γραπτούς χαρακτήρες έχουν βρεθεί στους αιγυπτιακούς τάφους 3500 Π.Χ. και η θέση τους στην ιστορία υπογραμμίζεται από το γεγονός ότι οι περισσότερες από τις εργασίες των ελληνικών και ρωμαϊκών μελετητών γράφτηκαν επάνω σε πάπυρο. Οι ισιωμένοι μίσχοι των καλάμων παπύρων χρησιμοποιήθηκαν από τους Αιγυπτίους ως επιφάνεια γραψίματος, αλλά το χαρτί όπως το ξέρουμε σήμερα, έχει την προέλευσή του στην Κίνα.

Τα παραδοσιακά κινεζικά αρχεία δίνουν την πίστωση για την ανάπτυξή του, σε κάποιον T’sai Lun (περίπου το 105), ο οποίος θεωρήται και ως Θεός των χαρτοτεχνικών. Τα δείγματα στο βρετανικό μουσείο δείχνουν ότι τα πρόωρα κινέζικα έγγραφα ήταν πολύ υψηλής ποιότητας και συγκρίσιμα ακόμη και με τα σημερινά χειροποΐητα 100% rag χαρτιά. Αυτή η εικόνα παρουσιάζει κατασκευή χάρτου στην Κίνα.

Ο ανατολικός πολιτισμός αναπτύχθηκε λίγο πολύ ταυτόχρονα με τους πολιτισμούς της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης, αλλά σαν σε έναν χωριστό κόσμο. Γί αυτό και το χαρτί το οποιο ήταν σε γενική χρήση στην Κίνα σχεδόν 2.000 έτη πριν, ήταν άγνωστο στην δύση μέχρι τη σύλληψη κινέζων φυλακισμένων από τους Αραβες στο Σάμαρκαντ τον όγδοο αιώνα. Στα 793, το πρώτο εργαστήριο λειτούργησε στη Βαγδάτη όπου ο Haroum-EL-Raschid εισήγαγε κινέζους εργάτες/τεχνίτες.

Το επόμενο κέντρο ήταν η Δαμασκός. Από τη Δαμασκό, η τέχνη ταξίδευσε δυτικά, μέσω της Αιγύπτου, στο Μαρόκο (περίπου το 1110) Η Moors εισάγουν την τέχνη στην Ευρώπη. Η περαιτέρω πρόοδος της τέχνης του χαρτιού θα εκτιμηθεί από τον ακόλουθο πίνακα, παρουσιάζοντας τις ημερομηνίες (αμφισβητήσιμες σε μερικές περιπτώσεις) των πιό πρόωρων χαρτόμυλων σε διάφορες χώρες:

Η πιό πρόωρη αναφορά στον πρώτο μύλο της Αγγλίας ήταν σε ένα βιβλίο που τυπώθηκε από τον χαρτόμυλο Carton περίπου το 1490 και, στην πραγματικότητα, ήταν η πρώτη έκδοση των ιστοριών του Chaucer. Αυτός ο μύλος άνηκε στον John Tate και υποτίθεται ότι βρισκόταν κοντά στο Stevenage, hertfordshire. Η επιβεβαίωση ότι ο Tate είχε έναν χαρτόμυλο το 1498 παρέχεται στο οικιακό βιβλίο του βασιλιά Henry VII.

Το 1588 ο Sir John Spielman είχε έναν χαρτόμυλο στο Dartford και του χορηγήθηκαν ειδικά προνόμια από τη βασίλισσα Elizabeth για τη συλλογή κουρελιών και άλλων ινωδών πρώτων υλών. Οι πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι επι βασιλείας James VI της Σκωτίας, κατόπιν James I της Αγγλίας, οι μικροί μύλοι καθιερώθηκαν κοντά στο Εδιμβούργο.

Τα στοιχεία δείχνουν επίσης ένα χαρτόμυλο στο Cannock του Staffordshire ενώ αυτή τη στιγμή και από τα μέσα του 17ου αιώνα, διάφοροι μύλοι υπήρξαν προφανώς στο Buckinghamshire, στην ευρύτερη περιοχή Οξφόρδης και Surrey. Αυτή η εικόνα παρουσιάζει εργαστήριο παραγωγής χαρτιού κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

“The first illustration of paper making” from a folio published by Hans Sachs in Frankfurt in 1568. The illustration shows the water wheels (left, through windows) which drive the pulping machinery (left, background) and the large press (right, background) used for pressing the sheets of paper prior to drying. The paper-maker (right) is depositing an even layer of pulp onto a frame ready for pressing and the boy (left) is carrying away a stack of finished sheets of paper.

Αυτοί οι πρόωροι μύλοι δεν εμφανίζονται να είναι πολύ επιτυχείς: ένας λόγος ήταν η τρέχουσα πεποίθηση ότι τα απορριμμένα κουρέλια που χρησιμοποιήθηκαν από κατασκευαστές βοήθησαν να διαδώσουν την πανούκλα. Εντούτοις, η εισροή Huguenots από τη Γαλλία έφερε φρέσκο αίμα στη βιομηχανία. Τα πρώτα αποτελέσματα της βιομηχανικής επανάστασης στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα έγιναν αισθητά ιδιαίτερα στο βαμβάκι, στην εμπορία μαλλιού και σιδήρου και στη βιομηχανία χαρτιού.

Υπήρξε μια μεγάλη αύξηση στον πληθυσμό και πρώτα, λόγω των νέων υφαντικών εξελίξεων, μια αύξηση στις παροχές των πρώτων υλών όπως τα κουρέλια. Αυτό το τελευταίο ήταν, εντούτοις, μια προσωρινή φάση, καθώς μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα η έλλειψη των πρώτων υλών ήταν τόσο μεγάλη όπως πάντα, επειδή η αύξηση της βιομηχανίας αύξησε τη ζήτηση για τα έγγραφα όλων των ειδών, στο σπίτι αλλά και στο αυξανόμενο εξαγωγικό εμπόριο. Υπήρξε περισσότερη αλληλογραφία, οι μορφωμένες κατηγορίες αγόραζαν περισσότερα βιβλία (ο 18ος αιώνας ήταν μια λογοτεχνική εποχή) και περισσότερα βιβλία απολογισμού απαιτήθηκαν.

Ο καθημερινός Τύπος, ο οποίος δημιουργήθηκε πραγματικά στην αρχή του 18ου αιώνα αυξανόταν, και αν και δεν υπήρξε καμία εθνική ελεύθερη παιδεία στην Αγγλία και την Ουαλία μέχρι το 1870, το χαρτί απαιτήθηκε όλο και περισσότερο στα σχολικά βιβλία και σαν βάση γραφής. Η εκπαίδευση από θρησκευτικούς και φιλανθρωπικούς φορείς σε εθελοντική βάση, διαδώθηκε σε όλες τις φτωχότερες κατηγορίες πολιτών. Η επακόλουθη ανάγκη για κουρέλια, για την κατασκευή του χαρτιού δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί. Οι Ναπολεόντειοι πόλεμοι 1793-1815 αύξησαν τη δυσκολία για ξένες πρώτες ύλες. Το 1800, 24 εκατομμύρια λίβρες κουρελιών χρησιμοποιούνταν ετησίως και ένα καλό ποσοστό αυτών εισήχθη, κυρίως από την ενδοχώρα. Η αύξηση στον πληθυσμό και η διάδοση της βιομηχανίας, το εμπόριο και η εκπαίδευση αύξησαν επιπλέον την απαίτηση για το χαρτί, με μια επακόλουθη αύξηση στον αριθμό μύλων.

Κατά συνέπεια, 49 στη Σκωτία και 60 στην Ιρλανδία, αλλά σχεδόν όλοι αυτοί ήταν πολύ μικροί. Ένας αρκετά μεγάλος αριθμός κατασκεύαζε επίσης χαρτί από άλλα υλικά. Όλα τα χαρτιά ήταν χειροποίητα έτσι ώστε, αν και η ποιότητα ήταν συνήθως υψηλή, η παραγωγή ήταν χαμηλή και δεν ήταν έκπληξη ότι πολλές προσπάθειες έγιναν να αντικαταστήσουν τις παλαιές μεθόδους με τα μηχανήματα. Η σημαντικότερη ήταν αυτή που έγινε το 1799 από το Louis Robert, ενός υπαλλήλου στο μύλο Didot Freres, στην Essonnes της Γαλλίας. Ένα πρότυπο της μηχανής του μπορεί να δει κανείς στο μουσείο επιστήμης στο Λονδίνο. Η προσπάθεια δεν ήταν επιτυχής αλλά η ιδέα δόθηκε στον Jhon Gamble, υπάλληλο της εταιρίας των αδελφών fourdrinier Henry και Sealy, χαρτοπωλών του Λονδίνου, ο οποίος δέσμευσε το μηχανικό Bryan Donkin της εταιρίας Donkin και την αίθουσα του Dartford.

Μετά από πολλές δοκιμές και πολλή δαπάνη, μια μηχανή δημιουργήθηκε στο Frogmore, του Hertfordshire, το 1803. Αν και βασίστηκε στις ιδέες του Robert, πολλές αλλαγές είχαν γίνει στο σχέδιο και είναι πιθανό ότι πολύ πίστωση για αυτήν την επιτυχία οφείλεται στον Donkin. Δυστυχώς, οι δαπάνες ήταν τόσο υψηλές, ώστε λέγετε, οτι οι αδελφοί fourdrinier έχασαν την περιουσία τους, αλλά το όνομά τους είναι, και θα είναι, γνωστό σε πολλές γενεές των papermakers για το μερίδιό τους στην ανάπτυξη μιας μηχανής, οι ουσιαστικές αρχές των οποίων είναι ακόμα σε χρήση σήμερα.

Έτσι αν και οι βασικές διαδικασίες της κατασκευής χάρτου έχουν παραμείνει αμετάβλητες για σχεδόν δύο χιλιάδες έτη, το χαρτί που κάποτε γινόταν στο χέρι, γίνεται τώρα στις τεράστιες μηχανές κατασκευής χάρτου. Σε μια εβδομάδα μια μηχανή μπορεί να παράγει αρκετό χαρτί ώστε να καλύψει την απόσταση από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη. Η μέγιστη απασχόληση επιτεύχθηκε το 1959 με 100.000 εργαζόμενους στη βιομηχανία. Από τότε, η απασχόληση έχει μειωθεί αλλά η παραγωγή αυξήθηκε ακόμα σε μια αιχμή 5,1 εκατομμύρια τόνων το 1992. Αυτήν την περίοδο υπάρχουν 106 μύλοι που απασχολούν περίπου 28.000 άτομα και που παράγουν κατ’ εκτίμηση 5,1 εκατομμύρια τόνους (1992).